Åäèí îò íàé-ëóêñîçíèòå ìàòåðèàëè çà ãðàäèíñêè ìåáåëè å òèêîâîòî äúðâî, íàðè÷àíî îùå “íàé-çäðàâîòî äúðâî íà ñâåòà”! Ïðè÷èíèòå, ïîðàäè êîèòî òî å òîëêîâà öåííî, ñà íÿêîëêî – òèêîâîòî äúðâî å åëåãàíòíî, êðàñèâî è ñå îòëè÷àâà ñ íåâåðîÿòíà òðàéíîñò. Òîçè åñòåñòâåí ìàòåðèàë èäâà îò òðîïè÷åñêèòå ãîðè è ïðèòåæàâà êà÷åñòâà, êàêâèòî íå ñå íàáëþäàâàò ïðè äðóãèòå âèäîâå äúðâåñèíà.
Íàé-äîáðèÿò íà÷èí äà ïîêàíèòå åêçîòèêàòà íà Èíäîíåçèÿ â ñâîÿòà ãðàäèíà è äà ïîñòèãíåòå êëàñè÷åñêè êîëîíèàëåí ñòèë å ÷ðåç ìåáåëè îò òèê. Âúïðåêè ÷å ñóðîâèíàòà å ñêúïà, ñè çàñëóæàâà.